Tusen takk!!!

Då var vi heime i Brattvåg etter ca 36 timar på reisefot.

For eit halvår vi har hatt! Eg føler meg utrulig heldig som har fått gjort dette og anbefaler alle som har mulighet til det om å gjere det same. Mi innstilling var at eg heller ville angre på å reise enn å bli heime. Men det blei heldigvis aldri noko å angre på. Eg har hatt det heilt fantastisk og klarer ikkje å beskrive følelsane eg set inne med no. Eg er så klart også veldig glad for at min kjære Egil ville bli med på tur og eg veit at det ikkje hadde vore det same utan han (det hadde nok ikkje blitt noko tur utan han).

Det var naturlig nok vemodig å reise frå Brisbane, som har blitt som ein second home for oss, men dei siste dagane har vi også gleda oss veldig til å kome heim. Ein utrulig rar følelse, sidan vi ikkje veit når vi kjem tilbake til Brisbane (noko vi håper vi gjer ein gong).

Eg vil benytte anledninga til å takke alle som har lest bloggen. Det har vore utrulig kjekt å kunne dele noko av våre erfaringar og opplevingar med dykk og vi har kost oss med tilbakemeldingar. No som vi har komt heim er det dykk som må fortelle oss om dei siste seks månadane, sidan dykk allereie veit alt om kva vi har gjort på.

TUSEN TAKK!!

PS: sidan eg ikkje kjem til å forsette å betale Google for alle bileta eg må lagre med dei kjem eg til å slette noko av bileta i dei eldste innlegga (dei fyrste eg skreiv), men teksten blir ståande. Hope that's okay!

Snaaaart heime

Dei siste dagane på Fiji var diverre stort sett grå og ved hotellet var det mykje vind. På tysdag tok vi oss ein joggetur på stranda, som ikkje blei så lang sidan vi ikkje er vand med barfotjogging, før vi tok oss ei lita symjerunde. Etter ein god dusj gjekk vi til ei deilig massasje.

På onsdag tok vi turen til hovudstaden på Fiji, Suva. Denne byen er ikkje noko eg vil anbefale. Vi har eit inntrykk av at dei fleste frå Fiji er hyggelig og hjelpsam. Vi har lest at ein skal passe seg litt i dei store byane så når vi møtte på ein litt overhyggelig Fiji-mann rett etter vi gjekk av bussen skjønte vi at det var noko muffins. Han handhilste og styrte på, så spurte han kva vi var ute etter å kjøpe. Vi svarte som sant var at vi kun ville sjekke ut byen og at vi ikkje skulle kjøpe noko (ikkje har vi plass i bagasjen heller). Han ville likevel vise oss kvar dei beste handleplassane var og tok oss med på ein liten gåtur. Då han skulle ha oss med inn på ein bestemt butikk sa vi blank nei. I det han snur og forlét oss kjem der ein ny Fiji-mann som seier at vi må passe oss for selgarane. Litt etter møter vi ein tredje Fiji-mann som hadde sett oss saman med den første og ber oss om å halde oss langt unna. Etter å ha godsnakka lenge med oss viser han stolt fram ei tremaske (typisk Fiji suvenir) og vi måtte fint takke nei igjen (slik får ein vel ikkje med seg inn til Australia heller?). Forskjellen frå desse Fiji-mannane og dei andre Fiji-folka vi har møtt er at dei hadde mykje meir kontroll på kvar Noreg var og dei kunne snakke både fransk og kinesisk.

  Sidan vi ikkje hadde peiling på kvar vi skulle gå for å finne lunsj leita vi fram den trygge lonely planet-boka. Denne foreslo blant anna denne plassen: The old Mill Cottage cafe. Eg trur aldri eg hadde turt meg inn om den ikkje hadde stått anbefalt i boka (eg hadde nok ikkje lagt merke til den ein gong), men eg er glad for at vi gjekk inn. Der er to "hytter", ei til frukost og ei til lunsj.

Når vi kom inn visste vi ikkje heilt kva dei hadde på menuen og korleis systemet fungerte. Vi prøvde å sjå på dei forran i køa, men blei lite kloke av det. Dama bak disken såg nok at eg var litt i stuss, så ho spurte likeså gjerne om eg ville ha 'indian bread'. Sidan det har vist seg å alltid vere nydelig godt sa eg ja. Då ho spurte kva eg ville ha sa eg at ho kunne ta det som var best. Vi endte opp med lam, gresskarstappe, agurksalat og litt anna. Veldig godt.

Vi såg lite andre turistar i Suva så vi følte oss veldig beglodd og drosjene som kjørte forbi fløyta og ville at vi skulle betale dei for å kjøre oss rundt i byen, men vi ville så klart rusle rundt for oss sjølv.

Denne dagen blei også avslutta med massasje. Denne gongen ei tropical massage som viste seg å vere full body. Dette var utrulig godt etter ei litt tung styrkeøkt.

I går kom vi tilbake til Brisbane og tok inn på Annie's Inn, der vi også budde dei første nettene vi hadde i Brisbane i februar (Dei første dagane i Brisbane + leilighetsjakt del 1). Etter å ha fått eit rom tok vi turen ned til byen der vi kjøpte vår siste Grill'd-burger (Skulen - University of Queensland)... for denne gong.

I dag har vi skifta til hotell og bur på Sofitel Hotel. Dette er eit flott luksushotell som ligg veldig nært byen. Etter nokre ærend og ei treningsøkt (i toppetasja) gjekk vi ut på George's Paragon Seafood Restaurant for ein fiskemiddag som diverre ikkje heilt hold mål etter å ha fått nokre nydelige fiskerettar både på Viwa (Frå ullundertøy, hue og hanskar til solbriller og badekle) og Stewart Island (Skog og mark).

 Kan ikkje klage på utsikta frå hotellrommet. Vi glømte kamera då vi trente så eg har ikkje bileter frå det, men der var vi over 10 etg høgare opp og fekk naturligvis enda bedre utsikt. Det er for øvrig Adelade St. som går der nede.

Etter vi kom tilbake til hotellet har Egil hatt litt problemer med magen, som vi håper ordner seg til vi starter på heimreisa i morga. Søndagsmorgon set vi beina på norsk grunn for fyrste gong på over fem månadar. Snakkast då!

Weee

Etter ei god ryggmassasje på laurdag forflytta vi oss tilbake til fastlandet og tok ei drosje til Pacific Harbour. Då vi vokna søndagsmorgon var det overskya og mykje vind, så vi bestemte oss for å ta ein avslappingsdag og rusla litt rundt i området for å gjere oss kjent. Etter ein litt sløv dag var det deilig med ei styrkeøkt i eit glasshus nede med stranda, før ein herlig grillbuffet i hotellrestauranten.

I dag har vêret vore omtrent like dårlig og vi tok turen til Fiji zipline. Denne er satt saman av åtte ziplines, den lengste på litt over 200 meter og med ei fart opp til 60 km/t. Den er til å anbefale, men etter å ha hoppa i falskjerm i Wanaka var ikkje adrenalinnivået så veldig høgt. Guidane var veldig ivrig og gjorde turen nokså morosam.

Langt oppe i eit tre, litt inne i regnskogen.

Weeee!

Etter ei ny sløveøkt på hotellrommet rusla vi ein tur langs stranda før vi gjekk på 'Oasis' for middag. Vi bestilte "The Catch of the Day" som var ein veldig billig og nydelig fiskerett. Det var ein litt for stor porsjon for meg, men det var veldig godt.

Nøgd med middagen. Fisk, aubergin, litt grønt og potet. NAM! Ingenting er som ein godt tilberedt fiskerett, dagsfersk frå havet.

Det ser diverre ut som vêret ikkje blir noko bedre, så vi tok like så gjerne å booka oss inn på massasje både i morga og onsdag. Pacific Harbour er kjent for gode dykke- og snorkleforhold så det er litt synd vi ikkje får reist ut på ein tur, pga av litt for mykje vind, men vi får kome tilbake ein anna gong. Vi har planar om ein joggetur i morga og nok ei styrkeøkt på onsdag. Då blir det ekstra godt med massasje. Vi har også planar om å besøke Suva som er den nærmaste byen. Sidan eg byrjar på jobb om ei veke er det godt å avslutte ferien med nokre avslappingsdagar. Det er bare litt synd at vi ikkje får tatt dei i solsenga. Håper alle har det bra! Snakkast!

Frå ullundertøy, hue og hanskar til solbriller og badekle

Då er vi på Fiji!! Etter akkurat å ha nådd flyet vidare frå Auckland. Det å gå av flyet på Fiji var eit mykje større sjokk enn forventa. Ein temperaturforskjell på over 30 grader kjenner ein godt på kroppen. Ved ankomst blei vi møtt av tre hula-hula-mannar (som eg kallar dei) som sang og spelte guitar. Etter tre runder med sikkerhetssjekk fann vi shuttlebussen til hotellet. Vi la inn på Novotel Hotell som var nyoppussa og flott, men fullt av insekt. Etter å ha handla inn litt mellommåltid som vi kunne ta med ut på øya, tok vi oss ei styrkeøkt på overkropp. Til middag blei vi overraska over kor asiatisk alle rettane var. Eg bestilte kylling og Egil lam. Begge godt nøgd, men eg fekk ein rett med litt for mykje salt.

Neste dag gjekk turen ut til Viwa Island. Først med the Yasawa flyer der vi tilbragte 2,5 timar før vi hoppa over på resorten sin eigen båt som brukte ca 45 min på å ta oss ut til Viwa. Og for ein velkomst. Sang og hula-hula-mannar møtte oss her også. Denne gongen med kransar til å legge rundt halsen vår. Etter ein velkomstdrikk var det tid for lunsj, før innsjekk i "buren". Denne var over all forventning og eg har difor så klart lagt ved eit bilete.

Meg, Manasa og Egil på vei ut til Viwa Island. Dei var glad i å ta bilete (dei har sikkert lært seg kva turistane liker).

 Velkomstdrink og blomsterkrans rundt halsen.

Her har vi bodd dei siste fire dagane. Døra til venstre går ut til toalettet, som er ute, men fortsatt inne, på ein måte.

Etter ei runde i området var det tid for avslapping og vi fann ei hengekøy som var stor nok til oss begge. Etter ein liten symjetur og ein dusj var det tid for middag. Denne hadde vi bestilt under lunsj og vi var spent på opplegget. Frå kl 1800 var det happy hour i baren, før vi fekk beskjed når borda var klar. Nesten nede ved sjøen kunne vi velje bord og middagen kom etterkvart som folk hadde satt seg. Det er forbode med ungar under 16 år, så det er naturleg nok mest par som er her. Stemninga er god mellom alle og etterkvar som nye kjem til går det i handhilsing (sidan her kun er 11 "bures"). Vi snakkar litt om dagane våre ved happy hour men går på ein måte kvar til vårt under middagen.

Kosar seg då vettu!

Kvar dag set dei opp på ei krittavle dagens aktivitetar, og denne tavla er alltid full. På torsdag valde vi å bli med på snorkleturen. Eg har aldri snorkla før og blei heilt satt ut etter eit blikk under overflata. Eit utrulig klart vatn og mykje korall og fisk. For ein herlig opplevelse!! Vi fekk ikkje tatt så mykje bileter, men vi filma litt. Diverre var vi litt for langt unna fiskane til at dei viser og det eg filma av Egil har han klart å slette. Nokon som veit korleis eg klarer å hente fram igjen eit sletta bilete/film på eit Linux-kamera? Eg har også problem med å legge inn filmer får det kamera til macen min. Nokon som har noko tips?

Godt nøgd med den første snorkleturen min.

Frå snorkleturen vi hadde i går. Då var ikkje vatnet like klart, men vi fekk fanga denne fisken på fleire bileter. Denne turen var rett utanfor ei strand, så det var lite korallar og dermed mindre fisk. Det var ein tur kun vi to hadde. Når resorten arrangerer snorkleturar blir Ba (aktivitetsansvarlig) med ut og han har full kontroll over dei fleste korallane og der er mykje fin fisk, nokre skilpadder og manta rays.

Tilbake ved resorten fekk vi slappe litt av før vi hadde dykketeori med Michelle, som eig resorten og har dykka i mange år. Ho er opprinnelig frå Australia og har dykka på mange ulike plassar. Ho var veldig flink og ga oss god opplæring. Neste dag fekk vi dykke litt i basseng før vi tok turen ut i sjøen. På ca 10 meter djup fekk vi symje med fiskane. FANTASTISK!!

Etter dykketeori var det tid for volleyballkamp der fleire av gjestane deltok og enda fleire av dei ansatte på resorten. Dette gjer dei omtrent kvar dag. Og så måtte vi så klart ta eit kveldstur i vatnet før vi dusja og gjekk til middag.

I dag har vi vore ute med kajakk og no set vi å ventar på 30 minutters ryggmassasje.

Kvar dag har vi så klart ete fisk til middag, sidan denne er dagsfersk. Og det har vore heilt utrulig godt. Vi hadde lest litt om kokken før vi ankom øya og all skryt som ligg ute på internett stemmer virkelig. Akkurat nok mat og alltid ein heilt utrulig god smak!

Ein av dei gode fiskemiddagane.

Fiji er rett og slett noko som må opplevast. Eg kan eigentleg ikkje tru at alle plassar på Fiji er som denne. The fijian people er veldig hyggelig og vil deg alt vel. Dei er glad i sang og musikk og lagar god stemning heile døgnet. Ved middagstid har dei bula/isa lei time. Her ynskjer dei nye gjestar velkomen og tek avskjed med dei som skal reise neste dag. Når dei ynskjer velkomen syng dei bula-sangen som er full av liv og veldig fengande. Ved avskjed er det ein veldig trist, men fin, isa lei sang. Denne syng dei også når gjestane reiser ut med båt og skal heim.

 For ein herlig gjeng! Her ved bula/isa lei time.

For dei som ikkje har stålkontroll er det akkurat EI VEKE til vi startar reisa heim til Noreg i dag. Vi nyt dagane på Fiji, men gleder oss også til å kome heim. Snakkast!

Oppsummering New Zealand

Då har åtte dagar i New Zealand rast avgårdet og vi er på veg til Fiji, Nadi. Vi har estimert at vi lett kunne brukt ein månad på kvar av øyene og anbefalar difor at folk som skal kjøre rundt om på New Zealand sett av god tid. Vi hadde ikkje meir tid, men er glad for at vi kom.

I vintermånadane (juni-august) er det lavsesong og derfor svært lite turistar. Det har vore spesielt godt på vegane sidan vi enkelt har kunne stoppa for å ta bileter og ellers holde vårt eige tempo. Ulempa med å reise rundt på denne tida er at nokre av caféane, retsaurantane, motell/hotell/B&B er stengt for vinteren. Fordelen er at dei opne motella/hotella/B&B har billig utleige av rom. Og vi har ikkje måtte planlegge noko på forhånd sidan der alltid har vore ledig rom, flybillett, fallskjermhopping osv. I høgsesongen trur eg vi måtte ha forhåndsbestilt alt dette og det hadde vore vanskelig sidan vi ikkje hadde planlagt ruta før vi kom. Konklusjon: deilig å vere turist om vinteren, men det er kaldt og ikkje like lett å gå i fjellet. Neste gong blir det sein haust og lenger tid.

Om vinteren er ikkje alle stiane i skogen rydda for turistar og vi har møtt på nokre velta tre rundt om. Men vi let oss ikkje stoppe (det er jo berre å gå rundt).

New Zealand har mange sauar! Eg er glad for at dei har mykje ull sidan det er så kaldt ute.
 

Vinterstid betyr glatte vegar, men vi har ikkje møtt på noko problem. All grusen på vegen har nesten vore eit større problem.

Då set vi oss på flyet til Auckland, som er forsinka (Jetstar er ikkje til å anbefale, vi har hatt problem fleire gongar), og håper å rekke flyet til Nadi om nokre timar. Snakkast!

Skydiving is awesome!

I dag har vi hoppa i fallskjerm!!! Det var heilt fantastisk og ubeskrivelig! Det er vel omtrent første gong eg er mållaus. Fallskjermhopping er noko alle burde prøve fordi det er ein heilt sjuk følelse, og det er heilt umogeleg å tenkje seg korleis det er å sleppe seg utfor eit fly i 12000 fots høgde med ein villt fremmed festa på ryggen. Og for vår del var det også ein heilt perfekt dag for hopping sidan sola skinte og landskapet her er heilt fantastisk flott. På veg opp fekk vi litt informasjon om dei ulike innsjøane, elvene og fjella i området. Etter å ha nådd 12000 fots høgde hoppa vi ut ein etter ein. Når vi hadde vore i fritt fall i 45 sekund blei fallskjermen løyst ut (heldigvis) og vi fekk nyte 5-6 minutt med ei super utsikt over Wanaka og omegn. Eg var den fyrste til å lande og fekk sjå når Egil kom ned som sistemann i gjengen. Begge hadde ei veldig god landing og var i ekstase. Konklusjon: prøv fallskjermhopping!!

Vi ankom flyplassen litt nervøs og veldig spent.

To godt nøgde fallskjermhopparar etter å ha søtte beina på bakken igjen.

Ellers i dag har vi kjørt frå Te Anau til Wanaka og eit lite stykke kjørte vi langs Lake Wakatipu som er kjent fra 'Ringenes Herre'-filmane.

Lake Wakapitu.

Då vi kom over fjellet frå Queenstown til Wanaka møtte vi Lake Wanaka og det var som å kjøre rett mot eit maleri.

Malerilandskap med eit kjærestepar i front.

Etter å ha kjørt tilbake til Queenstown etter fallskjermhoppet fekk vi tatt inn på hotell for natta, med denne utsikta:

Lake Wakapitu.

Dagen blei avslutta med ein herlig middag. Dagens suppe (som var veldig god: kremet gulrot, eple og timian) til forrett og lammesteik til middag. NAM!

I morga går turen til Fiji (og dykk treng ikkje å vere bekymra: vi skal ikkje hoppe ut av det flyet). Snakkast!

Skog og mark

Då har vi endelig fått godt litt tur i skog og mark. Det har ikkje blitt noko fjelltur, men litt gåing. Vi ankom Stewart Island fredagsmorgon og blei møtt av ein nokså ivrig motelleigar som gjerne ville vise oss den bebudde delen av øya. Han tok oss rett og slett med på ein kjøretur i den lille bygda. Ein veldig koslig og hyggelig liten plass. Øya derimot er veldig stor og i følge Robin er øya like stor som Singapore men med kun 400 innbyggarar. Vi spurte han om tips til ein gåtur og han ga oss to alternativ der han tydelig sa: "If you really like hiking I would choose the first one". Det eine var ein gåtur som skulle ta ca fire timar og det andre var å ta taxibåt ut til ei anna øy. Sidan vi hadde komt for å få gått litt (og ikkje for å sjå enda ei øy) valde vi som han foreslo. Etter ca to timar hadde vi gått den lille turen som viste seg å kun vere ein liten tur i skogen rundt den bebudde delen av øya. Det var forsåvidt ein koslig tur der vi fekk gå aleine saman med litt ulike fuglar. Sidan vi kom tilbake relativt tidlig valde vi å gå ei ny runde som vi brukte ca. ein time på. Ettersom vi kom ganske tidlig tilbake til leiligheta valgte vi å sette oss i solveggen med kvar sin kaffe før vi hoppa i boblebadet før middag. Her er litt bileter som vi har tatt på denne turen:

 

 Steward Island og spesielt Ulva Island (som ligg ein liten båttur ut frå Stewart) er kjent for fugleliv og sjølv om det var vinter var det nokre av fuglane som ville hilse på oss.

Silver eye. Biletet er tatt på Rangitoto, men vi såg den på Stewart Island også.

Ei lita matpause i sola.

 Vi møtte også på denne skapningen som for meg minte om ei kryssning mellom hund og geit. Nokon som veit kva det er?

Litt gøy må ein jo ha det!

Koser seg i sola!

 Etter solnedgang kom papegøyene og ville ha mat. Vi hadde nokre mandlar som dei trygt kan ete, men vi passa på å ikkje gi dei for mykje sidan det kan føre til at dei fort blir tjukk og lat.

  Stewart Island er kjent for Blue Cod (som vi trur er ein slags torsk). Den mest populre varianten er så klart i fish&chips-form, men vi valde den bakte, som var heilt NYDELIG god! Perfekt i lag med eit glas Savignon Blanc.

Frå Halfmoon Bay (der sivilisasjonen held til) hadde vi fin utsikt over soloppgangen (som ikkje var før 0830).

Trygt tilbake på bakken i Invercargill, på fastlandet, starta vi turen oppover til Te Anau som er kjent som basen for Milford Sound turistar. Dette er ein kjent fjord som ligg på vestsida av New Zealand. Vi har hatt store planar om å kjøre over fjellet og ned på andre sida for å besøke Milford, men når vi kom inn til Te Anau blei vi litt nølande sidan turistsenteret fraråda oss til å kjøre sjølv og meinte vi burde melde oss på ein guida tur. Vi er ikkje spesielt tilhengarar av slike turar (betale fleire 1000 kroner for å høre om mykje historie vi lett kan lese oss opp på sjølv, sete på ein buss heile dagen og ikkje få gå dei turane ein sjølv vil og heile tida stoppe slik at pensjonistane og ungane får tisse), så vi tenkte at vi ville prøve å kjøre sjølv. Grunnen til at vi blei fraråda det var at det var "Black Ice" på vegen (nokon som veit kva det er? Vi tenkte det kunne vere blankis...), men vi tenkte at det skulle gå bra sidan vi er vande med slike forhold og hadde kjettingane klar i baksetet. I tillegg veit vi at det aldri er forseint å snu. I dagtidlig satte vi avgårdet, spent på kva vegar som møtte oss. Og eg er utrulig glad for at vi valde å kjøre sjølv!!! Det er meir utfordrande å kjøre til butikken i Trondheim om vinteren enn å kjøre på fjellet her. Det var ein fin tur over fjellet med mykje fin natur og vi kjente oss absolutt igjen! Det minte veldig om Noreg og ein kjøretur gjennom landskapet der i ein av vintermånadane. Litt bileter, først frå vegen opp til Te Anau, så frå Milford Sound.

Frå vegen. I bakgrunnen begynn Milford Sound å kome til syne.

Vi tok ein liten detour for å sjekke ut eit 1000 år gammalt tre, og det var svært!

 Egil ved eit liknande tre.

I starten av turen til Milford.

Milford Sound: Mirror Lake.

Det er viktig å passe seg (men det skal vere sagt at desse skilta midt i vegen gjorde nok større skade en sjølve isen, vertfall i dag. Eg syns så klart at det er bra dei advarar folk slik at der ikkje er fullt av tullingar oppe i fjellet som aldri har kjørt på vinterføre tidligare.

 

Den poulære fjorden.

Litt moro må ein jo ha det! Her med to NZ mandarinar.

 Også her var det nokre av fuglane som ville hilse på oss.

For andre som skal til området og vil betale for ein guida tur blei vi anbefalt å heller reise til Doubtful Sound sidan det er mindre kommersielt og mykje større og visstnok flottare. Grunnen til at vi ikkje reiste dit er at ein kun kjem seg dit med å melde seg på ein tur (som kostar rundt 1000 kr no på vinterstid og over 1500 kr om sumaren).

I gårkveld (når vi ankom Te Anau) meldte vi oss på ein tur inn til The glowworm caves som ligg ein halvtimes båttur frå byen. Denne gjekk samme kveld og vi fekk gleda av å sjå dei sjølvlysandes larvane inne i fjellet. Turen var veldig bra og er absolutt å anbefale! Det starta med ein vandretur inn i fjellet på ca 15 min der vi fekk litt informasjon om korleis grotta har blitt forma, før vi hoppa opp i ein liten trebåt som blei frakta av guiden som drog oss vidare innover. Her var det ikkje noko lys, så vi såg ingenting. Det var ein ganske spesiell tur sidan alle måtte vere stille for å plage larvane minst mogleg. Vi satt altså i båtane og kjente at vi flytta oss, men vi såg ingenting og alt vi hørte var lyden av rennande vatn. Etter nokre minutt møtte vi på dei lysande larvane. Einaste måten å forklare det på er at det føltes litt ut som å sjå opp på ein stjernehimmel som var trekt heilt ned til deg (nærmare enn ein halvmeter) uten at den var veldig forstørra. Fantastisk! For å ikkje plage larvane var det ikkje tillatt å ta bileter.

I morga går turen tilbake til Queenstown der vi skal levere bilen, ta inn på hotell for ei natt før reisa går vidare til FIJI! Og for dei som ikkje har full kontroll, i dag er det kun TO VEKER til vi set beina på norsk jord igjen! Snakkast!